○ Serie stillevens en schrijversportretten, 2012 – 2017
○ Boek, uitgeverij Querido, 2017
○ Tentoonstelling, Nederlands Uitvaart Museum Tot Zover, 2017-2018
○ Randprogramma

In Nederland en België sterven jaarlijks tientallen mensen in volstrekte eenzaamheid. Daklozen, vluchtelingen en toeristen, oude mensen die alleen zijn achtergebleven, soms een zuigeling die te vondeling is gelegd. Een groep dichters schrijft speciaal voor deze eenzame doden poëzie. Voor de kist de grond ten grave wordt gedragen, wordt tijdens zo’n ‘eenzame uitvaart’, een gedicht voorgedragen als afscheidsritueel. Zorgvuldig gekozen woorden bekrachtigen het bestaan van iemand die anders ongezien zou verdwijnen.

Getroffen door het humane karakter van De eenzame uitvaart en vanuit de overtuiging dat de dood en kunst dicht tegen elkaar aan schurken, begonnen Bianca Sistermans en Hester van Hasselt het project Hier besta ik / In eenzaamheid gestorven. Van Hasselt sprak met de dichters, Sistermans portretteerde hen. Naast schrijversportretten maakte Sistermans een serie stillevens van de voorwerpen die als markeringen van een geleefd leven achterbleven: de zitting van een tuinstoel vol krassen, een verlaten speeltoestel, appels die nooit geraapt zullen worden. Bezig met verdwijnen zijn ze, deze voorwerpen. Het is de foto die die beweging even onderbreekt, om ze net als hun eigenaren, niet onopgemerkt te laten vertrekken.

Het project Hier besta ik leidde tot het initiatief Hier besta ik | kunstenaars portretteren eenzaamheid. De tentoonstelling Hier besta ik | In eenzaamheid gestorven was te bezichtigen in Nederlands Uitvaart Museum Tot Zover. De tentoonstelling is tot stand gekomen met ondersteuning van het Amsterdams Fonds voor de Kunst.